در کدام کشورها رأی دادن اجباری است؟
تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۰۹۰۵۴
دموکراسی، یکی از مظاهر جهان مدرن و دولت‌های جدید محسوب می‌شود که یکی از وجوه آن این است که شهروندان حق اظهار نظر و تصمیم‌گیری در امر سیاسی کشور را دارند و می‌توانند با ارائه نظرات خود در قالب رأی‌دهی در انتخابات، کنشگریِ مؤثر در این راستا داشته باشند.
حق تعیین سرنوشت
رأی دادن را ذیل حقی به نام «حق تعیین سرنوشت» تحلیل می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رأی دادن حق است، می‌توان استفاده نکرد
اگر رأی دادن را یک نوعی از «حق» به حساب آوریم؛ در حقیقت آن را دارای دو وجه ایجابی و سلبی دانسته‌ایم، به تعبیری همانقدر که ما از این صلاحیت برخوردار هستیم که از حق خود استفاده نماییم، همانقدر می‌توانیم از این حق استفاده نکنیم و از آزادی در رأی دادن برخوردار باشیم. حامد عامری گلستانی در کتاب «دموکراسی و حقوق بشر» می‌نویسد: «در این میان آزادی رای یکی از مهم‌ترین شقوق آزادی‌های مدنی و سیاسی در عصر جدید است. آزادی رای بنا بر نظر تمام نویسندگان از عناصر اساسی نظام دموکراتیک است و بر امکان انتخاب برای رای دهندگان از بین چند کاندیدا و حتی بر امکان «انتخاب ننمودن» یعنی «آزادی رای دهنده در رای ندادن» دلالت دارد از این رو به وسیله چند ویژگی که به صورت عادی برای رای شناخته شده‌اند ظهور پیدا می‌کند.»
رأی آزاد در ایران
در ایران، برای اولین بار احساس کنش و بازیگری فعال و آزادانه مردم در ساحت سیاست در دوره جمهوری اسلامی و پس از پیروزی انقلاب ۵۷ رخ داد. به تعبیری گرچه در دوران پهلوی انتخابات به وقوع پیوسته بود و با نگاهی به تاریخ مظاهری از رأی دهی را می‌بینیم؛ اما موضوع فرمایشی بودن آن به قدری برجسته است که نمی‌توان آن را به عنوان یک انتخابات آزاد برشمرد. «گازیوروسکی» کارشناس آمریکایی حوزه تاریخ ایران، می‌گوید: «انتخابات مجلس در دوران پهلوی به ویژه پس از از کودتای ۱۹۵۳ (کودتای ۲۸ مرداد) زیر سلطه نیروهای امنیتی برگزار می‌شد و شاه به موازات تحکیم کنترل خود بر حکومت، انتخابات مجلس را به صورت مستقیم تحت اختیار خود گرفت تا مطمئن شود که مجلس به شخص وی وفادار خواهد بود.»
اما در ایرانِ جمهوری اسلامی وضعیت به این شکل نبوده و شاهد بودیم که دولت و مجلس در ادوار مختلف در دست کسانی افتاده بود که با دوره‌های قبلی خود گاه ۱۸۰ درجه اختلاف عقیده و روش داشتند. حتی رأی دادن در ایرانِ جمهوری اسلامی اجباری هم نیست و این را می‌توان با نگاهی به آمار درصد مشارکت در طول این سالیان دانست. متغیر بودن مشارکت از ۴۰ درصد تا ۹۸ درصد به خوبی حاکی از آزادی کامل شهروندان در استفاده از حق رأی‌دهی است.
دیکتاتوری به سبک دموکراسی!
با این اوصاف جالب است بدانید؛ در قرن ۲۱ که از سوی دانشمندان حقوق، علوم سیاسی و علوم اجتماعی این ادعا مطرح می‌شود که اقتدارگرایی به بن‌بست رسیده است و این آزادی است که باید برای شهروندان در تمام ابعاد به ارمغان بیاید؛ در برخی از کشورها، از جمله کشورهای توسعه یافته و به اصطلاحِ استعمارگران؛ کشورهای «جهان اولی»، همین امر انتخابات و رأی‌دهی اجباری بوده و حتی کار به جایی رسیده است که اگر یک شهروندی نخواهد از این حقش استفاده نماید جریمه شده و از سوی دولت با او برخوردی صورت می‌گیرد. در ادامه به برخی از این کشورها اشاره می‌کنیم که در آن سیستم رأی‌دهی اجباری است:
آرژانتین
آرژانتین از سال ۱۹۱۲ این نوع رأی‌گیری را تصویب کرد و افرادی که در رأی‌گیری شرکت نمی‌کنند برای عدم حضور خود باید دلیل موجه داشته باشند و در غیر این صورت ۱۰ تا ۲۰ پزو جریمه می‌شوند که با مجازات دیگر مانند عدم دریافت حقوق از بانک و مانند آن همراه است.
استرالیا
این کشور از سال ۱۹۲۴ این قانون را اجرا کرده و مجازات عدم شرکت در انتخابات جریمه نقدی است.
اتریش
اتریش از سال ۱۹۲۹ تا ۲۰۰۴ قانون رأی‌گیری اجباری دارد و مجازات عدم شرکت در انتخابات جریمه نقدی است و پرداخت نکردن جریمه موجب حبس فرد می‌شود.
بلژیک
این کشور در سال ۱۸۹۲ رأی‌گیری اجباری را برای مردان و در سال ۱۹۴۹ برای زنان تصویب کرده است و مجازات عدم شرکت در انتخابات جریمه نقدی، حبس احتمالی، عدم اجازه شرکت در چهار انتخابات طی ۱۵ سال است و استخدام این افراد در بخش دولتی نیز با مشکل روبرو می‌شود.
بولیوی
در بولیوی از سال ۱۹۵۲ این قانون اجرا می‌شود و مجازات آن نیز دشواری استخدام در بخش دولتی است.
سایر کشورها
دیگر کشورهایی که قانون رأی‌گیری اجباری را اجرا می‌کنند شامل برزیل، بلغارستان (۲۰۱۶)، شیلی، کنگو، کاستاریکا، قبرس، جمهوری دومینیکن، اکوادور (۱۹۳۶)، مصر (۱۹۵۶)، فیجی، فرانسه، گابن، یونان (۱۹۲۶)، گواتمالا، هندوراس، ایتالیا، لبنان، لیختن اشتاین، لوکزامبورگ، مکزیک، نائورو (۱۹۶۵)، هلند، پاناما، پاراگوئه، پرو (۱۹۳۳)، فیلیپین، اسپانیا، سنگاپور، سوئیس (۱۹۰۴)، تایلند، ترکیه، اروگوئه (۱۹۳۴)، جورجیا ایالات‌متحده (۱۷۷۷) و ونزوئلا هستند.
منبع: همشهری آنلاین
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: شرکت در انتخابات رای دادن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۰۹۰۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۶۰ میلیارد دلاری آمریکا، جنگ اوکراین را به کدام سو می برد؟
پس از گذشت بیش از دو سال از جنگ روسیه و اوکراین و تداوم کمک های نظامی و مالی غربی ها با همکاری همپیمانان غیر آمریکایی و اروپایی مثل ژاپن، کره جنوبی و استرالیا و ... ، همچنان وضعیت جبهه های جنگ به نفع روسیه می باشد. وضعیتی که کشور های غربی از جمله ایالات متحده را بر آن داشت تا کمک های تسلیحاتی و مالی میلیون و میلیارد دلاری را روانه کی‌یف پایتخت اوکراین کند.
اخیرا کنگره آمریکا پس از بحث و جدل های چند ماهه ، بسته کمک ۶۱ میلیارد دلاری برای تقویت ارتش اوکراین را تصویب کرد. هچنین کشور های دیگری همچون انگلیس و ژاپن قصد دارند تا کمک های نظامی به اوکراین را نیز افزایش دهند. اما رسانه های غربی گفته اند که بعید است این کمک های میلیارد دلاری، بتواند روند جنگ اوکراین را به نفع کی‌یف تغییر بدهد.
ضمن اینکه گزارش های مختلفی مبنی بر شکست های میدانی متعدد و قطاری ارتش اوکراین در جبهه های خارکیف وجود دارد. علت این موضوع هم وضعیت وخیم ارتش این کشور میباشد که باعث شده کشورهای غربی برای کمک های تسلیحاتی یا کمک های مالی مستقیم از سوی اوکراین تحت فشار قرار گرفته اند. به اعتقاد آگاهان سیاسی ، اوکراین هم اکنون به نوعی با تنفس مصنوعی غرب زنده است ؛ اگر روسیه بر پیشروی در خارکیف متمرکز شود و بتواند "راه آهن پولتاوا" را قطع کند عملا کار اوکراین را در جبه های جنگ تمام کرده است. هرچند که هدف اصلی روس ها دسترسی به پایتخت و تصرف کی‌یف می باشد ؛ این موضوع به چند دلیل اهمیت دارد:
۱- شهر خارکیف شاه کلید جنوب و شرق اوکراین است، و راه آهن جنوب شرق اوکراین از شهر خارکیف عبور می کند ؛ همچنین، شاهرگ ارتش اوکراین نیز شهر خارکیف می باشد، که با محاصره این شهر از محور شمالی عملا کار ارتش اوکراین در جنوب تمام می شود.
۲-شهر خارکیف قلب صنعتی اوکراین است و بخشی از صنایعی که می توانند برای ساخت و تولید تسلیحات مورد نیاز ارتش استفاده شوند در این شهر به تولید می رسند.
۳-محاصره شهر خارکیف نیازمند شروع نبرد شهر "چرنیهوف" و تهدید کردن شهر کیف به عنوان پایتخت است ؛ روسیه با بردن یک لشکر به حومه شهر کیف می تواند کاری کند که ۱۰ لشکر ارتش اوکراین از جنوب به شمال بروند. ضمن اینکه با محاصره خارکیف می تواند باعث تسلیم مسئولان و مردم این شهر شوند که به روس ها برای روند تصرف شهر های دیگر اوکراین کمک کند.
ناگفته نماند که، یک منبع رسانه ای تلگرامی اوکراینی به نام "دیپ استیت" گزارش کرد نیروهای نظامی روسیه پیشروی های زیادی را در نقاط مختلف داشته اند ؛ اوچرتینو، نووباخموتوفکا، نووکالینوو، بردیچی، سیمیونفکا و جورجیفکا از جمله مناطقی هستند که ارتش روسیه پیشروی های زیادی داشته است.
آیا ضد حمله مجدد اوکراین امکان پذیر است؟
عده ای معتقدند کمک های مالی و تسلیحاتی غربی ها به ویژه ایالات متحده آمریکا تغییراتی ، ولو حداقلی در میدان نبرد ایجاد خواهد کرد ؛ تغییراتی که با ارسال تسلیحات اعضای اروپایی ناتو همچون "اف ۱۶" های مولتی رول لهستانی یا ارسال احتمالی جنگنده های "یوروفایتر تایفون" انگلیسی به ارتش اوکراین می تواند تا حدودی وضعیت جبهه های جنگ را به نفع اوکراین عوض کند.
هرچند که سایر تسلیحات زمینی-زرهی، انفرادی و یا پهپادی سایر کشور های اروپایی و نقاط دیگر جهان توانست به ارتش اوکراین، برای آسیب زدن به تاسیسات انرژی مثل پالایشگاه ها، انبارها و پایانه های نفتی و یا زیرساخت های اقتصادی دیگری مانند اسکله های بنادر روسیه و یا حتی حمله با اهداف نظامی همچون انهدام سامانه های پدافندی کمک کند ، اما هیچ تغییر مهم و اثر گذاری که بتواند اوکراین را از این وضعیت بسیار بد جنگی بیرون بیاورد و یا ارتش روسیه را به عقب تر ( از مناطق تحت تصرفش ) براند ایجاد نکرد.
حتی تغییر فرماندهان نظامی ارشد ارتش اوکراین مثل عزل زالوژنی و انتصاب سیرسکی به عنوان فرمانده کل نیروهای مسلح اوکراین نیز تاثیر بسیار کمی بر وضعیت میدانی جنگ گذاشت و تاکنون نتوانسته انتظارات مورد نظر شخص رئیس جمهور اوکراین را برآورده کند. پیش تر از این هم زلنسکی بارها از ضد حمله ارتش اوکراین علیه ارتش روسیه صحبت کرده بود ؛ ضد حمله هایی که با کمک های مالی ایالات متحده قرار بود انجام شود ولی یا انجام نشد و یا قبل از شروع عملیات شکست های زیادی را متحمل شدند. با این وضعیت تحلیگران سیاسی معتقدند یا تلاش های اوکراین برای عملیات ها علیه روسیه همانند حملات قبلی خواهد بود و نه چیزی بیشتر از تحولاتی که در حال حاضر رخ می دهد.
هشدار جوبایدن به زلنسکی برای حملات به روسیه
اخیرا نیز روزنامه واشنگتن پست در گزارشی از هشدار جوبایدن رئیس جمهور ایالات متحده به زلنسکی رئیس جمهور اوکراین خبر داده که بایدن گفته است، با حمله با تاسیسات نفتی روسیه احتمال افزایش بهای جهانی نفت بیشتر می شود و به نوعی دستور توقف عملیات ها علیه صنعت نفت و گاز روسیه را صادر کرده است. سابقا ایالات متحده با کمک های چند صد میلیون دلاری سعی کرده بود وضعیت جبهه های جنگ را تا حدودی تغییر دهد.
به طور مثال تصویب بسته کمکی ۳۰۰ میلیون دلاری سه ماه گذشته مجلس سنای آمریکا به اوکراین برای تغییر روند جنگ در مناطقی نظیر بنادر اودسا، خرسون و همچنین مناطق شمالی اوکراین بود اما تاثیر این کمک آنقدر ناچیز بود که کارشناسان سیاسی برای تشریح این موضوع، صرفا به تجزیه تحلیل حملات پهپادی اوکراین به تاسیسات نظامی و غیر نظامی روسیه بسنده کردند.
چرا که معتقدند اوکراین توانایی لازم برای ضربات راهبردی به روسیه را ندارد و اروپا هم توانایی لازم برای ارسال کمک های مالی و تسلیحاتی به اوکراین را ندارد ؛ هر حمله ای هم از سوی اوکراین بدون پشتوانه فنی و عملیاتی نیروهای نظامی غربی عملا شکست خورده است. به همین دلیل اوکراین قبل تر تصمیم گرفته بود که از کمک های اطلاعاتی-فنی نیروهای نظامی فرانسوی استفاده کند.
لازم به ذکر است، به گفته خبرگزاری های مختلف آمریکایی، اروپایی و منطقه ای،کشور روسیه هم برای بازسازی ارتش خود و همچنین تغییر در جبهه های نبرد تا کنون کمک هایی را از کشور های ایران چین وکره شمالی دریافت کرده است ؛ کمک هایی که طبق اعلام گزارش های عمدتا شامل پهپاد های انتحاری و شناسایی-رزمی، موشک های بالستیک و کروز، توپخانه و همچنین شناور های بدون سرنشین و ... بوده است. هرچند که روسیه هم مثل اوکراین آسیب های مادی-معنوی زیادی را در این جنگ متحمل شده، اما به زعم ناظران و کارشناسان مسائل بین الملل، تا الان طرف پیروز نبرد چه در میدان و چه در اقتصاد و سیاست، کشور روسیه می باشد.
خبرنگار: حمید اسدی
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد