در کدام کشورها رأی دادن اجباری است؟
تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۰۹۰۵۴
دموکراسی، یکی از مظاهر جهان مدرن و دولت‌های جدید محسوب می‌شود که یکی از وجوه آن این است که شهروندان حق اظهار نظر و تصمیم‌گیری در امر سیاسی کشور را دارند و می‌توانند با ارائه نظرات خود در قالب رأی‌دهی در انتخابات، کنشگریِ مؤثر در این راستا داشته باشند.
حق تعیین سرنوشت
رأی دادن را ذیل حقی به نام «حق تعیین سرنوشت» تحلیل می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رأی دادن حق است، می‌توان استفاده نکرد
اگر رأی دادن را یک نوعی از «حق» به حساب آوریم؛ در حقیقت آن را دارای دو وجه ایجابی و سلبی دانسته‌ایم، به تعبیری همانقدر که ما از این صلاحیت برخوردار هستیم که از حق خود استفاده نماییم، همانقدر می‌توانیم از این حق استفاده نکنیم و از آزادی در رأی دادن برخوردار باشیم. حامد عامری گلستانی در کتاب «دموکراسی و حقوق بشر» می‌نویسد: «در این میان آزادی رای یکی از مهمترین شقوق آزادی‌های مدنی و سیاسی در عصر جدید است. آزادی رای بنا بر نظر تمام نویسندگان از عناصر اساسی نظام دموکراتیک است و بر امکان انتخاب برای رای دهندگان از بین چند کاندیدا و حتی بر امکان «انتخاب ننمودن» یعنی «آزادی رای دهنده در رای ندادن» دلالت دارد از این رو به وسیله چند ویژگی که به صورت عادی برای رای شناخته شده‌اند ظهور پیدا می‌کند.»
رأی آزاد در ایران
در ایران، برای اولین بار احساس کنش و بازیگری فعال و آزادانه مردم در ساحت سیاست در دوره جمهوری اسلامی و پس از پیروزی انقلاب ۵۷ رخ داد. به تعبیری گرچه در دوران پهلوی انتخابات به وقوع پیوسته بود و با نگاهی به تاریخ مظاهری از رأی دهی را می‌بینیم؛ اما موضوع فرمایشی بودن آن به قدری برجسته است که نمی‌توان آن را به عنوان یک انتخابات آزاد برشمرد. «گازیوروسکی» کارشناس آمریکایی حوزه تاریخ ایران، می‌گوید: «انتخابات مجلس در دوران پهلوی به ویژه پس از از کودتای ۱۹۵۳ (کودتای ۲۸ مرداد) زیر سلطه نیرو‌های امنیتی برگزار می‌شد و شاه به موازات تحکیم کنترل خود بر حکومت، انتخابات مجلس را به صورت مستقیم تحت اختیار خود گرفت تا مطمئن شود که مجلس به شخص وی وفادار خواهد بود.»
اما در ایرانِ جمهوری اسلامی وضعیت به این شکل نبوده و شاهد بودیم که دولت و مجلس در ادوار مختلف در دست کسانی افتاده بود که با دوره‌های قبلی خود گاه ۱۸۰ درجه اختلاف عقیده و روش داشتند. حتی رأی دادن در ایرانِ جمهوری اسلامی اجباری هم نیست و این را می‌توان با نگاهی به آمار درصد مشارکت در طول این سالیان دانست. متغیر بودن مشارکت از ۴۰ درصد تا ۹۸ درصد به خوبی حاکی از آزادی کامل شهروندان در استفاده از حق رأی‌دهی است.
دیکتاتوری به سبک دموکراسی!
با این اوصاف جالب است بدانید؛ در قرن ۲۱ که از سوی دانشمندان حقوق، علوم سیاسی و علوم اجتماعی این ادعا مطرح می‌شود که اقتدارگرایی به بن‌بست رسیده است و این آزادی است که باید برای شهروندان در تمام ابعاد به ارمغان بیاید؛ در برخی از کشورها، از جمله کشور‌های توسعه یافته و به اصطلاحِ استعمارگران؛ کشور‌های «جهان اولی»، همین امر انتخابات و رأی‌دهی اجباری بوده و حتی کار به جایی رسیده است که اگر یک شهروندی نخواهد از این حقش استفاده نماید جریمه شده و از سوی دولت با او برخوردی صورت می‌گیرد. در ادامه به برخی از این کشورها اشاره می‌کنیم که در آن سیستم رأی‌دهی اجباری است:
آرژانتین
آرژانتین از سال ۱۹۱۲ این نوع رأی‌گیری را تصویب کرد و افرادی که در رأی‌گیری شرکت نمی‌کنند برای عدم حضور خود باید دلیل موجه داشته باشند و در غیر این صورت ۱۰ تا ۲۰ پزو جریمه می‌شوند که با مجازات دیگر مانند عدم دریافت حقوق از بانک و مانند آن همراه است.
استرالیا
این کشور از سال ۱۹۲۴ این قانون را اجرا کرده و مجازات عدم شرکت در انتخابات جریمه نقدی است.
اتریش
اتریش از سال ۱۹۲۹ تا ۲۰۰۴ قانون رأی‌گیری اجباری دارد و مجازات عدم شرکت در انتخابات جریمه نقدی است و پرداخت نکردن جریمه موجب حبس فرد می‌شود.
بلژیک
این کشور در سال ۱۸۹۲ رأی‌گیری اجباری را برای مردان و در سال ۱۹۴۹ برای زنان تصویب کرده است و مجازات عدم شرکت در انتخابات جریمه نقدی، حبس احتمالی، عدم اجازه شرکت در چهار انتخابات طی ۱۵ سال است و استخدام این افراد در بخش دولتی نیز با مشکل روبرو می‌شود.
بولیوی
در بولیوی از سال ۱۹۵۲ این قانون اجرا می‌شود و مجازات آن نیز دشواری استخدام در بخش دولتی است.
سایر کشورها
دیگر کشور‌هایی که قانون رأی‌گیری اجباری را اجرا می‌کنند شامل برزیل، بلغارستان (۲۰۱۶)، شیلی، کنگو، کاستاریکا، قبرس، جمهوری دومینیکن، اکوادور (۱۹۳۶)، مصر (۱۹۵۶)، فیجی، فرانسه، گابن، یونان (۱۹۲۶)، گواتمالا، هندوراس، ایتالیا، لبنان، لیختن اشتاین، لوکزامبورگ، مکزیک، نائورو (۱۹۶۵)، هلند، پاناما، پاراگوئه، پرو (۱۹۳۳)، فیلیپین، اسپانیا، سنگاپور، سوئیس (۱۹۰۴)، تایلند، ترکیه، اروگوئه (۱۹۳۴)، جورجیا ایالات‌متحده (۱۷۷۷) و ونزوئلا هستند.
منبع: همشهری آنلاین
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: شرکت در انتخابات رای دادن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۰۹۰۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ایران دومین مصرف کننده لوازم آرایشی در خاورمیانه / کدام برندها حاوی فلزات سنگین هستند؟
به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، صنعت لوازم آرایشی در کشور ما، صنعت پول‌سازی است چراکه تقاضا برای مصرف بسیار زیاد است. موسی احمدزاده، نایب رئیس انجمن واردکنندگان لوازم آرایشی و بهداشتی ایران، می‌گوید که ما در مصرف لوازم آرایشی رتبه هفتم در جهان و رتبه دوم را در منطقه داریم تا جایی که آمار ۲۹درصدی مصرف مواد آرایشی در منطقه خاورمیانه متعلق به کشور ماست و ایران پس از عربستان، بیشترین میزان مصرف لوازم آرایشی را در خاورمیانه دارد. از مجموع هفت میلیارد دلار هزینه مربوط به مصرف لوازم آرایشی و بهداشتی خاورمیانه، یک میلیارد دلار آن مربوط به ایران است.
| مصرف لوازم آرایشی در ایران | |
| رتبه جهان | ۷ |
| رتبه در خاورمیانه | ۲ |
| هزینه مصرف در خاورمیانه | ۱میلیارد دلار |
| میزان قاچاق | ۸۵% |
آمارها از این حکایت دارند که بخش مهمی از لوازم آرایش موجود در بازار قاچاق هستند و این مسئله خطر تقلبی بودن و ایجاد آسیب و عوارض متعدد را دوچندان می‌کند. محمدعلی گرجی، رئیس کمیسیون انجمن صنایع شوینده، آرایشی و بهداشتی در این باره می‌گوید: در حوزه آرایشی، بیشتر با محصولاتی نظیر رژ لب جامد و مایع، سایه چشم، پنکک، کرم پودر و محصولاتی از این قبیل مواجهیم و ۸۵درصد نیاز کشور در این زمینه در اختیار محصولات قاچاق و تقلبی است. قاچاق این محصولات برای واردکنندگان غیرمجاز به صرفه است و معمولا نیز از آنها استقبال می‌شود.
دفتر نظارت بر اجرای استاندارد صنایع غیرفلزی هم از غیراستاندارد بودن ۱۰ برند رژلب در کشور خبر داده و اعلام کرده در فرآیند ارزیابی انطباق از ۲۰ نمونه رژلب موجود در بازار (۱۰ نمونه جامد – ۱۰ نمونه مایع) آزمون‌های فساد پذیری، وضعیت ظاهری، نقطه نرمی (مربوط به نمونه‌های جامد)، پایداری حرارتی، وجود ذرات خارجی، فلزات سنگین و آرسنیک صورت گرفت. نکته جالب اینجاست که در میان این اسامی نام برخی برندهای معروف داخلی هم به چشم می‌خورد.
کدام محصولات مشکل دارند؟بر اساس اعلام این دفتر، در این ارزیابی، رژلب‌های مایع با برند flormar، ROOBYSIMA،LUXURY،DAMAS، BIO، ARCANCIL، NSTYLE، LIDO، KAPRA، JUXI و رژلب‌های جامد با برند GOLDENROSE، DOOB، JINO، MAJULAN، SIORE، BARISH، BKA، CALISTA، CONFEST، RUBISUN مورد ارزیابی قرار گرفتند و در نهایت ویژندهای جامد شامل RUBISUN، CONFEST، CALISTA، BKA، BARISH و ویژندهای مایع شامل ARCANCIL، BIO، DAMAS، LUXURY و ROOBYSIMA در آزمون مهم فسادپذیری که با سلامت مصرف‌کننده در ارتباط است، مغایر با استاندارد ملی مربوطه اعلام شدند.
|
| |
|
| RUBISUN |
| CONFEST | |
| CALISTA | |
| BKA | |
| BARISH | |
|
| ARCANCIL |
| BIO | |
| DAMAS | |
| LUXURY | |
| ROOBYSIMA |
استفاده از محصولاتی که تقلبی هستند یا درصد بالایی از فلزات سنگین دارند، می‌تواند عوارض جبران‌ناپذیری داشته باشد، تا حدی که محمدرضا بحیرایی، رئیس انجمن واردکنندگان فرآورده‌های بهداشتی و آرایشی ایران گفته که براساس گزارش‌هایی که سازمان مبارزه با کالای قاچاق در کشور جمع‌آوری و منتشر کرده، برخی افراد به دلیل استفاده از محصولات فیک و قاچاق مرتبط با چشم نابینا شده‌اند.
رکسانا فرخی مهندس بهداشت محیط در گفت‌وگو با ایسکانیوز درخصوص وجود فلزات سنگین در لوازم آرایشی گفت: از فلزات مورد استفاده سرب است که در رژلب‌ها استفاده می‌شود. کادمیوم هم به عنوان نگهدارنده در کرم‌های روشن کننده صورت مورد استفاده قرار می‌گیرد. سازمان استاندارد در اقدامی با کمک سه دستگاه فلزات سنگین را در محصولات آرایشی موجود در بازار اندازه‌گیری کردند.
وی ادامه داد: در این بررسی مشخص شد که برخی محصولات آرایشی بیش از میزان استاندارد از فلزات سنگین استفاده می‌کنند. این بررسی از ۲ جنبه وجود فلزات سنگین و میزان فسادپذیری انجام شده است. این آزمایش روی ۲۰ نمونه رژ لب انجام شده است و حدود ۱۰ مورد از این آیتم‌ها مشکل فسادپذیری داشتند.
آزمون فسادپذیری چیست؟فرخی درخصوص آزمون فسادپذیری توضیح داد: در مورد لوازم آرایشی ۲ خط قرمز داریم که یکی اکسیداسیون و دیگری موضوع عوامل میکروبی است. فسادپذیری آیتم مهمی است و به همین جهت لوازم آرایشی زمان نگهداری دارند. بعد از این زمان، فاسد می‌شود. برندهای مورد بررسی حتی در در دوره مصرف دچار فساد شده بودند یعنی با وجود اینکه مثلا ۲۴ ماه زمان ماندگاری یک محصول است اما زودتر از آن فاسد شده است. این موضوع نشان دهنده فرمولاسیون نامناسب و کیفیت پایین آن است.
وی با بیان اینکه محصولات مورد استفاده در بازار به صورت رندوم مورد بررسی قرار می‌گیرد، عنوان کرد: اما ما یکی بزرگترین واردکننده‌های محصولات آرایشی هستیم. در بانه و شهرهای مرزی مرتب محصولات آرایشی وارد می‌شود و مردم هم به دلیل هزینه پایین‌تر آنها از هر جایی بدون بررسی خرید می‌کنند. حتی بسیاری از افراد به تاریخ انقضا توجه نمی‌کنند. تعداد زیادی از محصولاتی که در بازار به نام برند معروف فروخته می‌شوند، تقلبی هستند؛ مانند شامپوهای برند کلیر که در کارگاهی زیرزمینی در ورامین تولید شده بودند و حتی بسته‌بندی شکیلی هم داشتند.
عوارض وجود فلزات سنگین در لوازم آرایشی برای بدنمهندس بهداشت محیط بیان کرد: استفاده از فلزات سنگین مانند سرب، جیوه، آلمینیوم و کروم عوارض جبران‌ناپذیری دارد. دلیل استفاده از آنها هم افزایش ماندگاری محصولات آرایشی است. استفاده مدام از رژ لب باعث ورود سرب به بدن می‌شود و در دوران بارداری از جفت عبور کرده و منجر به مرگ جنین، زایمان زودرس و تولد نوزاد با وزن کم می‌شود.
وی ادامه داد: کادمیوم هم قابلیت جذب از پوست را دارد و حتی می‌تواند روی جذب کلسیم تاثیر بگذارد. یکی از عوارض آن هم تخریب استخوان‌ها است. زنانی که مدام آرایش می‌کنند به طور متوسط ۱/۸ کیلوگرم در عمر خود رژ لب می‌خورند و در خاورمیانه ایران و عربستان هم بزرگترین مصرف کننده‌های لوازم آرایشی هستند. این مقدار قابل توجه است و با وجود استعمال دخانیات و شیوع آن در زنان، آلودگی هوا همه باعث شده تا بیماران مبتلا به سرطان در کشور افزایش پیدا کند. یکی از مهمترین دلایل سرطان هم فلزات سنگینی است که از طریق بلع، استشمام و لمس وارد بدن می‌شود.
به کدام محصولات اعتماد کنیم؟کارشناس بهداشت محیط در پاسخ به این سوال که چطور از سلامت یک محصول مطمئن شویم، بیان کرد: تنها راهی که می‌توان از صحت و سلامت محصول مطمئن شد، توجه به پروانه بهداشت است. تمام محصولات مورد تائید وزارت بهداشت دارای پروانه هستند و سیب سلامت دارند. یکی از مشکلات ما این است که نظارت درستی نسبت به فضای مجازی وجود ندارد و صفحه‌های مختلف بدون مجوز محصولات آرایشی می‌فروشند.
وی اضافه کرد: علاوه بر این محصولات خارجی که توسط شرکت‌های مجوزدار دارخلی وارد می‌شوند، از فیلتر وزارت بهداشت می‌گذرند. این شرکت‌ها موظف هستند که نمونه محصولات خود را بیاورند تا در سازمان غذا و دارو آزمایش شود. این محصولات پروانه بهداشت ورود کالا دارند. این محصولات کد ۱۶ رقمی دارند که می‌توان با پیامک کردن آن از صحت آن کالا مطمئن شوید. در مجموع مردم نباید از هر جایی محصولات آرایشی بخرند بلکه باید از مراکزی اقدام به خرید کنند که تحت نظر بازرسان وزارت بهداشت است و مدام بررسی می‌شود. هر محصولی باید تاریخ تولید و انقضا و مجوز غذا و دارو داشته باشد.
به گزارش ایسکانیوز، وقتی تقاضا در بازار زیاد باشد، فعالان عرصه لوازم آرایشی هم ترغیب می‌شوند که محصولات بیشتری وارد بازار کنند و در شرایطی که مردم به کالاهای قاچاق اعتماد می‌کنند، ورود آنها از مرزهای مختلف کشور هم بیشتر می‌شود. برای بهبود شرایط ابتدا باید بررسی کرد که دلایل استفاده افراطی از لوازم آرایشی در زنان ایارن چیست و چطور می‌توان مردم را آگاه کرد که اولا مصرف را کاهش دهند و بعد به کالای قاچاق اعتماد نکنند؟
انتهای پیام /
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد